علت کمردرد بارداری اغلب چند عاملی در نظر گرفته می شود، به این معنی که عوامل متعددی به طور همزمان بر ستون فقرات و لگن اثر می گذارند و باعث ایجاد درد می شوند. این عوامل معمولاً به‌عنوان تغییرات آناتومیکی، وضعیتی، عروقی و هورمونی شناخته می‌شوند که به طور طبیعی در طول بارداری اتفاق می‌افتند.
علل عضلانی - اسکلتی کمردرد بارداری
در دوران بارداری تغییرات جدیدی در وضعیت و ثبات کمر و لگن به دلیل افزایش اندازه رحم رخ می دهد. این تغییرات باعث می شود که ستون فقرات شکل خود را تغییر دهد و قسمت پایین کمر را بیشتر از حد معمول منحنی کند. ماهیچه‌هایی که لگن را تثبیت می‌کنند، مانند پسوآس، کوتاه می‌شوند و باعث افزایش بیشتر انحنای کمر و ایجاد درد می‌شوند.
شلی بافت های نرم و مفاصل
غلظت هورمون ریلکسین در دوران بارداری به میزان قابل توجهی افزایش می یابد که باعث افزایش انعطاف بافت و مفاصل در ناحیه کمر می شود. مفاصل ساکروایلیاک ممکن است تحت تأثیر این هورمون به طور فزاینده ای شل شوند. از آنجایی که مفاصل ساکروایلیاک مسئول حفظ ثبات لگن و انتقال بار از ستون فقرات به پاها هستند، شل شدن این مفاصل ممکن است به مشکلات وضعیتی و افزایش خطر کمردرد بیفزاید.
گشاد شدن لگن
غلظت هورمون استروژن نیز در دوران بارداری افزایش می یابد. اثرات ترکیبی ریلکسین و استروژن باعث گشاد شدن لگن می شود. این گشاد شدن در هفته 10 تا 12 بارداری شروع می شود و باعث می شود که عرض لگن حدود 10 میلی متر افزایش یابد. درد لگن معمولاً در مراحل بعدی بارداری بیشتر می شود و ممکن است به سرعت پیشرفت کند و باعث درد شدید در ناحیه کمر و ران شود. ماهیچه‌ها و بافت‌های نرم این ناحیه نیز اغلب تحت تأثیر قرار می‌گیرند که باعث درد در هنگام راه رفتن میشود.
علل عصبی درد در دوران بارداری اعصاب
اعصاب محیطی، مانند عصب پوستی فمورال جانبی در ناحیه لگن و ران ممکن است تحت فشار قرار گیرند، کشیده شوند که آنها را به منبع اصلی درد تبدیل می کند. تورم بافت نرم ممکن است باعث فشار مکانیکی اضافی بر روی اعصاب محیطی شود و باعث درد ناحیه کمر و لگن و درد ارجاعی به ران شود. چاقی، دیابت، و واریاسون های آناتومیکی خطر درد عصب محیطی در پاها را افزایش می دهد.
فتق دیسک درد در بارداری
به ندرت افزایش استرس و فشار بر سیستم اسکلتی و عضلات ممکن است بر دیسک‌های ستون فقرات تأثیر بگذارد و منجر به بیرون زدگی شود. فتق دیسک کمر ممکن است ریشه‌های عصبی مجاور را تحت فشار قرار دهد و باعث درد ارجاعی به ران و پا شود.
بیماری های استخوان و مفصل ران
به ندرت، برخی از زنان در سه ماهه سوم بارداری ممکن است دچار پوکی گذرای استخوان شوند. علت دقیق این وضعیت ناشناخته است. علائم ممکن است به آرامی یا ناگهانی ظاهر شوند و باعث درد و محدودیت حرکت لگن شوند. یکی دیگر از شرایطی که ناحیه هیپ را تحت تاثیر قرار می دهد، نکروز آواسکولار سر استخوان ران است که ممکن است به دلیل تغییرات بیولوژیکی در بارداری رخ دهد. این تغییرات معمولاً شامل افزایش وزن و تولید سطوح بالای استروئیدهای طبیعی است که باعث تخریب بافت استخوانی در سر استخوان ران و در نتیجه درد کشاله ران شود.
محل قرار گیری جفت و کمر درد
قرار گرفتن خلفی جفت باعث ایجاد کمردرد در برخی از زنان باردار می شود. در این موارد جفت نزدیک دیواره خلفی رحم قرار دارد. تحقیقات محدود نشان می‌دهد که جفت خلفی ممکن است باعث نتایج بد بارداری و زایمان زودرس شود.
پارگی حاملگی خارج از رحم
درد شدید کمر و کشاله ران ممکن است به دلیل پارگی لوله فالوپ در اثر حاملگی خارج از رحمی ایجاد شود. این وضعیت یک اورژانس پزشکی است و در اوایل بارداری، معمولاً در چند هفته اول یا سه ماهه اول بارداری رخ می دهد.
عفونت و کمر درد
عفونت های دستگاه ادراری و عفونت کلیه (پیلونفریت) ممکن است باعث کمردرد شوند. درد معمولاً به عنوان یک درد مبهم و مداوم همراه با تب و یا لرز مشخص می شود. این شرایط ممکن است خطر زایمان زودرس را در برخی از زنان به همراه داشته باشد.
شرایط مامایی که ممکن است باعث کمردرد شود
برخی از بیماری های مامایی مانند سقط خود به خود، کیست تخمدان، چسبندگی لگن یا رحم یا فیبروم ممکن است باعث کمردرد بارداری شوند. کمردرد همچنین ممکن است به عنوان نشانه ای از زایمان (فول مدت یا زودرس) باشد و معمولاً با انقباضات رحمی همراه است که به تدریج شدت آن افزایش می یابد.
فعالیت های روزانه ای که ممکن است باعث کمردرد شود
علاوه بر شرایط ذکر شده در بالا، چند عامل دیگر می توانند باعث درد در ناحیه کمر یا لگن شوند. این عوامل معمولاً شامل فعالیت‌هایی هستند که فشار نامتقارن به ستون فقرات و لگن وارد می کند مانند
پیاده روی و/یا دویدن
غلت زدن در رختخواب
خم شدن به جلو
چرخاندن ستون فقرات
بلند کردن اجسام از روی زمین
بالا پایین رفتن از پله ها
