سندرم تونل کارپال یا گرفتگی عصب دست

سندرم تونل کارپال چیست؟
سندرم تونل کارپال ناشی از فشرده شدن عصب مدین هنگام عبور از تونل کارپال در مچ می باشد که می تواند منجر به بی حسی، ضعف و گزگز دست شود. عصب مدین حس انگشت شست، انگشت اشاره، انگشت بلند و بخشی از انگشت حلقه و همچنین قدرت حرکت بخشی از عضلات دست را تامین می کند. سندرم تونل کارپال ممکن است در یک یا هر دو دست شما رخ دهد.

چه چیزی باعث سندرم تونل کارپال می شود؟

درد سندرم تونل کارپال به دلیل فشار بیش از حد در مچ دست و روی عصب مدین است. برخی از شایع ترین شرایط مرتبط با سندرم تونل کارپال عبارتند از:

• دیابت
• اختلال عملکرد تیروئید
• احتباس مایعات ناشی از بارداری یا یائسگی
• فشار خون بالا
• اختلالات خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید
• شکستگی یا ضربه به مچ دست

 اگر مچ دست به طور مکرر بیش از حد اکستند (خم شدن به عقب ) شود، سندرم تونل کارپال بدتر میشود. حرکت مکرر مچ دست به تورم و فشرده شدن عصب مدین کمک می کند که ممکن است نتیجه موارد زیر باشد:

• قرار دادن مچ دست هنگام استفاده از صفحه کلید یا ماوس
• قرار گرفتن طولانی مدت در معرض ارتعاشات ناشی از استفاده از ابزار دستی یا ابزار برقی
• هر حرکت تکراری که مچ شما را بیش از حد اکستند کند، مانند نواختن پیانو یا تایپ کردن

چه کسانی در خطر ابتلا به سندرم تونل کارپال هستند؟
زنان سه برابر بیشتر از مردان در معرض ابتلا به سندرم تونل کارپال هستند. سندرم تونل کارپال اغلب در سنین 30 تا 60 سالگی تشخیص داده می شود. برخی بیماری ها خطر ابتلا به آن را افزایش می دهند، از جمله دیابت، فشار خون بالا و آرتریت.

فاکتور های سبک زندگی که ممکن است خطر ابتلا به سندرم تونل کارپال را افزایش دهند عبارتند از: سیگار کشیدن، مصرف زیاد نمک، زندگی کم تحرک و شاخص توده بدنی بالا (BMI).

مشاغلی که شامل حرکت مکرر مچ دست هستند عبارتند از:
کار دستی و هنری
تولید خط مونتاژ
کار با صفحه کلید و موس
ساخت و ساز

علائم سندرم تونل کارپال چیست؟
علائم معمولاً در امتداد مسیر عصبی مدین مشاهده می شود. دست شما ممکن است مکررا به خواب برود و اشیاء را رها کند.
علائم دیگر عبارتند از:
بی حسی، گزگز و درد در انگشت شست و سه انگشت اول
درد و سوزش دستی که به بالای بازوی شما انتشار می یابد.
درد مچ دست در شب که خواب را مختل می کند.
ضعف عضلات دست

سندرم تونل کارپال چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشکان می توانند سندرم تونل کارپال را با استفاده از ترکیبی از شرح حال، معاینه فیزیکی و نوار عصب و عضله تشخیص دهند. معاینه فیزیکی شامل ارزیابی دقیق دست، مچ دست، شانه و گردن شما می باشد. پزشک متخصص طب فیزیکی و توانبخشی مچ دست شما را برای بررسی تندنس، تورم و هرگونه تغییر شکل معاینه می کند و همچنین حس انگشتان و قدرت عضلات دست را بررسی می کند. نوار عصب و عضله روش تشخیصی است که می تواند سرعت هدایت تکانه های عصبی و وضعیت سلامت عضلات و اعصاب دستتان را بررسی کند.

سندرم تونل کارپال چگونه درمان می شود؟

درمان سندرم تونل کارپال بستگی به شدت درد و علائم شما و وجود ضعف دارد. درمان غیر جراحی عبارتند از:
اجتناب از موقعیت هایی که مچ دست شما را بیش از حد اکستند می کند.
آتل های مچ  که دست شما را در حالت خنثی نگه می دارند، به خصوص در شب
داروهای ضد درد خفیف و داروهایی برای کاهش التهاب
درمان هر گونه بیماری زمینه ای که ممکن است منجر به ایجاد سندرم کارپال تونل شده مانند دیابت یا آرتریت
تزریق استروئید در ناحیه تونل کارپ برای کاهش التهاب

اگر آسیب شدیدی به عصب مدین شما وارد شده باشد، ممکن است جراحی لازم باشد. جراحی برای سندرم تونل کارپال شامل بریدن نوار بافتی در مچ دست است که از روی عصب مدین عبور می کند تا فشار روی عصب شما کاهش یابد. عواملی که موفقیت یا شکست عمل را تعیین می کنند عبارتند از سن بیمار، طول مدت علائم، دیابت ملیتوس و ضعف عضلات (که معمولاً علامت دیررس است).

چگونه می توانم از سندرم تونل کارپ پیشگیری کنم؟
شما می توانید با ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی که عوامل خطر ابتلا به سندرم تونل کارپ را کاهش می دهد، از وقوع سندرم پیشگیری کنید. درمان بیماری هایی مانند دیابت، فشار خون بالا و آرتریت خطر ابتلا به سندرم تونل کارپال را کاهش می دهد. توجه دقیق به وضعیت دست و پرهیز از فعالیت‌هایی که مچ دست شما را بیش از حد اکستند می‌کنند نیز از راهکارهای مهم برای کاهش علائم هستند.

چشم انداز بلند مدت چیست؟

درمان زودهنگام سندرم تونل کارپال با فیزیوتراپی و تغییر سبک زندگی می تواند منجر به بهبود طولانی مدت و از بین بردن علائم شود. اگرچه بعید است، اما سندرم تونل کارپال درمان نشده می تواند منجر به آسیب دائمی عصبی، ناتوانی و از دست دادن عملکرد دست شود.