مطالعات ضد و نقیضی در مورد ارتباط مکمل های کلسیمی و افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی وجود دارد. اما در مطالعات اخیر ارتباط مکمل های کلسیمی و بیماری های قلبی عروقی پر رنگ تر شده است.
در یک متا آنالیز دو سویه کور و کنترل شده با دارونما که در سال ۲۰۲۰ منتشر شده؛ نشان داده شده است که استفاده از مکمل‌های کلسیمی به طور قابل توجهی با افزایش خطر پانزده درصدی بیماری های قلبی عروقی و سکته قلبی در زنان یائسه همراه بوده است.
در مطالعه دیگری که در سال ۲۰۲۱ منتشر شده مشخص شده است مکمل کلسیم خوراکی با یا بدون ویتامین D با بقای کمتر و نیاز بیشتر به تعویض دریچه آئورت در بیماران مسن مبتلا به تنگی دریچه خفیف تا متوسط آئورت همراه بوده است.
مکمل های کلسیمی با سرعت بیشتری جذب و سطح کلسیم در گردش خون را افزایش می دهند و نشان داده شده که سطوح بالای کلسیم در گردش با افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی مرتبط است. یکی از مکانیسم های ممکن در صورت سطح بالای کلسیم در گردش، کلسیفیکاسیون نابجای پیشرونده شریان ها است که می تواند منجر به بیماری عروق کرونری و انسداد شود.
از سوی دیگر نشان داده شده که کلسیم مواد غذایی آهسته تر جذب می شوند و و با حفظ سطح فیزیولوژیکی کلسیم در طول زمان به کاهش خطر بیماری‌های قلبی عروقی کمک می کنند.
از آنجا که هنوز ارتباط مکمل های کلسیمی با افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی ثابت نشده است و نیاز به انجام مطالعات جامعتر برای بررسی این موضوع می باشد برای کاهش این خطر احتمالی توصیه میشود که کلسیم مورد نیاز روزانه از طریق رژیم غذایی دریافت شود و در صورت نیاز به مکمل های کلسیمی در دوز های منقسم روزانه و تحت نظر پزشک مصرف شوند.
منابع:
https://heart.bmj.com/content/early/2022/03/23/heartjnl-2021-320215
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7276095
