آسیبهای ورزشی شایع اسکیت سواران
در این مقاله دکتر ارغوان مختاریان متخصص طب فیزیکی و توانبخشی اصفهان به بررسی آسیب های شایع اسکیت سواران می پردازد:
رگ به رگ شدن و کشیدگی: این آسیب‌ها شامل کشش یا پارگی رباط‌ها، عضلات و تاندون‌ها است. در ورزش‌های اسکیتی، رگ به رگ شدن و کشیدگی اغلب به دلیل پیچش، چرخش یا فرود ناگهانی رخ میدهد. مچ پا، مچ دست و زانوها به ویژه مستعد آسیب هستند.
شکستگی: ضربه ناشی از سقوط یا برخورد می‌تواند منجر به ترک‌خوردگی یا شکستگی استخوان شود. شکستگی در بازوها، ترقوه، مچ دست و پا شایع است.
شکستگی‌های استرسی: با گذشت زمان، فشار مکرر بر روی برخی استخوانها می‌تواند منجر به شکستگی‌های استرسی شود. این شکستگی در اسکیت بازانی که اغلب در تمرین های پرفشار اسکیت شرکت می کنند، شایع تر است.
شکستگی های اسکافوئید: این شکستگی استخوان کوچک مچ دست در میان اسکیت بازان زمانی رخ میدهد که به طور غریزی برای جلوگیری از سقوط دست خود را دراز میکنند و روی دست هایشان زمین میخورند.
کوفتگی و ساییدگی: زمانی که زمین می‌خورید، بدن شما ممکن است به زمین یا سایر سطوح سخت برخورد کند. کوفتگی (کبودی) زمانی رخ میدهد که رگ‌های خونی زیر پوست پاره شده و باعث تغییر رنگ و حساسیت این ناحیه می‌شود. خراشیدگی نیز زمانی اتفاق می‌افتد که پوست روی یک سطح ناهموار ساییده شود.
دررفتگی: سقوط یا برخورد می‌تواند باعث خارج شدن مفصل از وضعیت طبیعی خود شود. در ورزش های اسکیتی، دررفتگی انگشتان و نیز دررفتگی شانه در صورت افتادن اسکیت باز روی بازوی کشیده خود نسبتاً رایج است.
صدمات سر: یکی از نگران‌کننده‌ترین انواع صدمات است که می‌تواند در اثر سقوط یا برخورد بدون محافظت مناسب از سر ایجاد شود. ضربه مغزی و آسیب های شدید تروماتیک مغزی ممکن است در این شرایط رخ دهد. استفاده از کلاه ایمنی برای پیشگیری یا به حداقل رساندن این آسیب‌ها بسیار مهم است.
بثورات جاده‌ای: این آسیب نوعی ساییدگی است که در اثر لغزش روی سنگ‌فرش خیابان و یا سایر سطوح سخت ایجاد می‌شود. این نوع آسیب‌دیدگی می‌تواند منجر به زخم‌های دردناک و باز شود که برای جلوگیری از عفونت نیاز به تمیز کردن و مراقبت مناسب دارند.
خستگی و استفاده بیش از حد از عضله: شرکت در ورزش های اسکیتی بدون آماده‌سازی کافی می‌تواند منجر به خستگی عضلانی و آسیبهای ناشی از استفاده بیش از حد از عضله شود. این آسیب‌ها به تدریج رخ می‌دهند و می توانند منجر به ناراحتی، درد یا کاهش عملکرد شوند.
التهاب تاندون‌ها: حرکات تکراری، مانند هل دادن خود با اسکیت یا چرخش‌های پی‌درپی، می‌تواند تاندون‌ها را ملتهب کند و باعث تاندونیت شود. اسکیت‌بازها اغلب این التهاب را در نواحی مانند مچ دست، زانو یا مچ پا تجربه میکنند.
صدمات ضربه‌ای: برخورد با سایر اسکیت بازها، اشیاء ثابت یا موانع می‌تواند منجر به انواع آسیب شود. این آسیب‌ها بسته به نیروی ضربه می‌تواند از کبودی‌های جزئی تا مشکلات شدیدتر متغیر باشد.
تشدید آسیب: بیماری‌های قبلی مانند بی‌ثباتی مفاصل یا عضلات ضعیف می‌تواند توسط ورزش‌های اسکیتی تشدید شود. اسکیت با چنین شرایطی ممکن است منجر به افزایش ناراحتی یا خطر آسیب شود.
برای جلوگیری از این آسیب‌ها اسکیت‌بازان باید ایمنی خود را در اولویت قرار دهند. این موضوع شامل پوشیدن لباس‌های محافظ مناسب، تمرین تکنیک‌های مناسب، استفاده از نواحی مشخص شده برای اسکیت، افزایش تدریجی شدت و سطح مهارت و توقف در هنگام احساس خستگی یا درد است. علاوه بر این یادگیری نحوه فرود ایمن و اجتناب از رفتارهای مخاطره آمیز می‌تواند در جهت به حداقل رساندن احتمال و شدت صدمات کمک‌کننده باشد.
